Ένα έργο ζωγραφικής και ένα Ορατόριο
για τη σφαγή του Διστόμου
''Αγαπητοί φίλοι και φίλες για λίγες μέρες ακόμα στο χώρο του Art Cafe Αστραδενή
από τα ναζιστικά στρατεύματα, ενός από τα φρικαλεότερα εγκλήματα του
Β΄ Παγκοσμίου πολέμου.
Ένας πίνακας μεγάλων διατάσεων (4Χ2μ.) που γεννήθηκε από την
Ένας πίνακας μεγάλων διατάσεων (4Χ2μ.) που γεννήθηκε από την
ευαισθησία του καλλιτέχνη και αφορά την ιστορία της περιοχής μας.
Ο Κώστας Μουστάκας έζησε κάποτε στην πόλη μας, αγάπησε τον τόπο και
Ο Κώστας Μουστάκας έζησε κάποτε στην πόλη μας, αγάπησε τον τόπο και
τους ανθρώπους του και
φεύγοντας πήρε μαζί του μνήμες…
Μνήμες που τον συνοδεύουν εως σήμερα.
Η σφαγή του Διστόμου το 1944 ήταν πάντα ένα γεγονός που τον πονούσε
Η σφαγή του Διστόμου το 1944 ήταν πάντα ένα γεγονός που τον πονούσε
και
όπως συμβαίνει με τους καλλιτέχνες, άλλος τρόπος δεν υπήρχε παρά να
εκφράσει αυτά που ένοιωθε με την τέχνη του. Έτσι αποτύπωσε στον καμβά
τον πόνο,
τη θλίψη αλλά και την οργή για τη θηριωδία του Γερμανού
κατακτητή σ’ ανθρώπους
αθώους, άντρες, γυναίκες και παιδιά.
Έτσι γεννήθηκε ο πίνακας αυτός. Μορφές τραγικές… η μάνα που θρηνεί στο μνήμα,
Έτσι γεννήθηκε ο πίνακας αυτός. Μορφές τραγικές… η μάνα που θρηνεί στο μνήμα,
η μάνα που κρατά στα
χέρια της το άψυχο σώμα του παιδιού της, η μάνα που σφίγγει
στην αγκαλιά
της το παιδί της για να το προστατέψει από το όπλο του εχθρού…
Ο πόνος, η θλίψη, η απόγνωση βρίσκουν την έκφρασή τους στις μορφές κι από την
Ο πόνος, η θλίψη, η απόγνωση βρίσκουν την έκφρασή τους στις μορφές κι από την
άλλη η αγριότητα, το μίσος, η δίψα για αίμα του ναζισμού, των
στρατιωτών που σαν
λυσσασμένα σκυλιά όρμησαν πάνω στο λαό του Διστόμου
να τον κατασπαράξουν.
Ύστερα οι εικόνες ξύπνησαν μέσα του τις μουσικές. Ο Κ. Μουστάκας έγραψε
Ύστερα οι εικόνες ξύπνησαν μέσα του τις μουσικές. Ο Κ. Μουστάκας έγραψε
για το Δίστομο ένα Ορατόριο το οποίο ευελπιστούμε να ακούσουμε το καλοκαίρι
με τη βοήθεια του μαέστρου Τοντόρ Καπακκσίεφ σε μια πανδαισία χρωμάτων και
αρωμάτων της κλασσικής μουσικής.''
Ο φίλος Κώστας δεν ξεχνά την Ιτέα, από την οποία οι βιοποριστικές κυρίως ανάγκες τον απομάκρυναν πριν από αρκετά χρόνια. Μας επισκέπτεται κάθε τόσο και πολύ χαιρόμαστε την παρουσία του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Ιτέα πάντα τον ενέπνεε, το ίδιο συνέβη και με την περίπτωση του ορατορίου για το Δίστομο. Χρειαζόταν έμπνευση για να το "ντύσει" με λόγια, όμως στο κλεινόν άστυ δε γινόταν να τη βρει. Την αναζήτησε στην Ιτέα, πριν ένα περίπου μήνα και με μεγάλη χαρά τον φιλοξένησα.
Τελικά εδώ βρήκε αυτό που έψαχνε!
Μεγάλη η τύχη, εμού και της γυναίκας μου, που ακούσαμε μικρό απόσπασμα από τη μουσική του ορατορίου. Δε βλέπω την ώρα να ανεβεί αυτό το έργο...
Χάρης Σιαφάκας