του
Νίκου Δρόλαπα
Ο
κόσμος, άλλους περίμενε ως υποψήφιους
για το Δήμο. Νέους ανθρώπους, άφθαρτους,
που δεν είναι υπεύθυνοι, ούτε καν
συνυπεύθυνοι, για τη κατάσταση που
οδήγησαν τον Δήμο.
Ένοιωσε,
ότι πλέον δεν έχει ελπίδα και να τον
καταλαμβάνει μια τάση αποστροφής προς
τη περιρρέουσα εκλογική ατμόσφαιρα.
Ελπίδα
όμως υπάρχει.
Έχουμε,
δόξα τον Θεό, ανθρώπους που εμπνέουν
σεβασμό και εμπιστοσύνη, ικανούς,
μορφωμένους με αξιοπρέπεια, ανοιχτόμυαλους,
ενημερωμένους και μακράν από συστήματα
διαχείρισης των κοινών με τη συνέργεια
διαπλοκής.
Έχουμε
ανθρώπους για να αντιμετωπίζουν ισότιμα
όλους τους κατοίκους, για να είναι
ανοιχτές οι πόρτες της Δημαρχίας σε
όλους και όχι μόνο στους συγγενείς, τους
κολλητούς και τους προμηθευτές της…
βασιλικής αυλής, ντόπιους και ξένους.
ΓΙΑ
ΝΑ φύγει οριστικά αυτό που μας φορτώθηκε
τα τελευταία χρόνια και δεν πιστεύουμε
ακόμη στα μάτια μας, πως το υποστήκαμε,
ΓΙΑ
ΝΑ μη ξανακάνουμε τους εαυτούς μας
θύματα της ανικανότητας, της μιζέριας,
της εκδικητικότητας, βλέποντας παράλληλα
το τόπο μας να μαραζώνει, να βιώνει την
πιο σκληρή εγκατάλειψη και να χάνει από
τα ίδια πρόσωπα που ανέλαβαν να τον
σώσουν,
ΓΙΑ
ΝΑ μην επιτρέψουμε στους διοικούντες
τον Δήμο, αλλά και την Περιφέρεια, να
εξασφαλίσουν άλλη μια φορά τους εαυτούς
τους, τους συγγενείς και φίλους τους,
σε βάρος όλων μας,
ΓΙΑ
ΝΑ μη φανεί ότι ξεχάσαμε αυτά που έκαναν,
Πρέπει,
ως κοινωνία, να πάρουμε η κατάσταση
επάνω μας, για να μην είμαστε πάλι στο
ίδιο έργο θεατές.
Έρχεται
πάλι η ίδια πολιτικοοικονομική ελίτ,
το ενιαίο τοπικό σύστημα εξουσίας, η
συντεχνία, το διεθυντήριο, ή, το δίκτυο
Φουσέκη όπως την αποκαλούν άλλοι, που
χρόνια λυμαίνεται την τοπική εξουσία,
που μοναδικό σκοπό έχει την εναλλαγή
των ιδίων και ίδιων προσώπων στη διοίκηση
του τόπου, - έχουν δεν έχουν τα προσόντα
-, μόνο και μόνο για να συγκαλύπτει ο
ένας τις διαχειριστικές ευθύνες του
άλλου, θεωρώντας το Δήμο και τους
εξαρτώμενους φορείς, ως ανώνυμη επιχείρηση
του τύπου μπέστε σκύλοι και αλέστε.
Εμφανίζεται
λοιπόν ένας ένας.
Μετά
την αρχική άρνησή του, πήρε τελικά
πρόσφατα την απόφασή του να είναι πάλι
υποψήφιος και ο κ. Ταγκαλής, αφού όπως
είπε, ποτέ δεν έκρυψε την επιθυμία του
αυτή.
Δεν
πρόλαβε να πει ότι απευθύνεται στις
υγιείς δυνάμεις και άρχισαν να προσέρχονται
οι πρώτοι, όπως έγραψε ο τοπικός τύπος,
αρχής γενομένης από τον κ. Μαντζώρο, για
να ακολουθήσουν και τα άλλα παιδιά.
Για
όσους δεν γνωρίζουν ή έχουν ξεχάσει (
και δικαιολογημένα ), στον κ. Ταγκαλή οι
Δημότες του είχαν αναθέσει τον θεσμικό
ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης
στο Δημοτικό Συμβούλιο και ποτέ δεν
άσκησε τον ρόλο αυτό, παρά τους ισχυρισμούς
του ότι έκανε δριμεία κριτική στη
Δημοτική Αρχή.
Ή,
για να είμαστε δίκαιοι, όσες φορές το
επιχείρησε, το έκανε εντελώς προσχηματικά,
με ανώδυνες και αβλαβείς ερωτήσεις,
καθόλου ενοχλητικές, ενώ απέφευγε
επιμελώς να εγγίζει τα βαριά θέματα,
όπως την οικονομική διαχείριση, τα χρέη,
τους ισολογισμούς που δεν κλείνουν, τις
άχρηστες μελέτες , το ξεπούλημα των
Κληροδοτημάτων, τις ατασθαλίες στα
έργα, τις απ΄ευθείας αναθέσεις και τόσα
άλλα, γιατί προφανώς έθιγαν από πάνω
μέχρι κάτω, ολόκληρο, το σαθρό οικοδόμημα
της συντεχνίας που ανήκει και ο κ.
Ταγκαλής και ο απερχόμενος Δήμαρχος κ.
Παναγιωτόπουλος.
Κράτησαν
και οι δύο μίαν απόλυτα προσεκτική στάση
σε όλα τα θέματα που ταλάνιζαν από χρόνια
τον Δήμο και κατά συνέπεια τους Δημότες,
εξ αιτίας, τόσο της σημερινής, όσο και
της προηγούμενης Δημοτικής Αρχής,
φροντίζοντας ιδιαίτερα να μη θιγεί ο
κοινός μέντοράς τους.
Βέβαια,
δεν έπαψαν ποτέ, ο πρώτος να τον εξυμνεί
για τα καλά και χρηστά έργα που έκανε,
ο δε δεύτερος, ο κ. Παναγιωτόπουλος,
ακόμη πιο πιστός, να τον ευλογεί με τις
πράξεις του, με την απροκάλυπτη συγκάλυψη
την οποία του προσέφερε αρνούμενος
πεισματικά να απαντήσει στα ερωτήματα
των Δημοτών και να δώσει στοιχεία για
όσα πιεστικά εμείς του ζητούσαμε πέντε
χρόνια τώρα και ποτέ δεν απάντησε,
προσποιούμενος ότι μας αγνοεί,
αναλαμβάνοντας εμείς, άτυπα, τον ρόλο
της άσκησης της ουσιαστικής αντιπολίτευσης.
Βεβαιότατα,
και οι δύο ανήκουν στην ίδια ομάδα, κάτι
που υποστηρίξαμε και στις προηγούμενες
εκλογές και κανείς δεν το πίστευε. Ήρθε
όμως η στιγμή που επαληθευόμαστε για
μία ακόμη φορά.
Τώρα,
μία υποομάδα του ΣΥΡΙΖΑ Φωκίδας
εναγκαλίζεται πολιτικά τον κ.
Παναγιωτόπουλο, ο οποίος πιστεύει
ενδεχομένως, ότι έτσι ίσως διασωθεί από
τη διαφαινόμενη εκλογική του καταβαράθρωση.
Ο
φόβος του αυτός τον έχει ωθήσει να τάζει
τα πάντα στους πάντες αλλά και να
σκορπάει Δημοτικό χρήμα σε ιδιώτες και
μάλιστα κομματικά στελέχη κομμάτων που
επιδιώκει να τους προσελκύσει εκλογικά.
Έκανε
απ΄ευθείας αναθέσεις μελετών και
εργασιών που είναι αρμοδιότητα και
μπορούν να τις κάνουν η Τεχνική Υπηρεσία
και ο Προγραμματισμός του Δήμου.
Και
αυτά, πέραν από τις εκατοντάδες χιλιάδες
ευρώ που διαθέτει για απ΄ευθείας
αναθέσεις έργων και προμηθειών, για
αναθέσεις υποθέσεων σε Δικηγόρους ενώ
έχει προσλάβει και νομικό σύμβουλο, ενώ
μεγάλα ποσά διατίθενται με απ΄ευθείας
αναθέσεις για προμήθειες ανταλλακτικών
και επισκευών δεκάδων μηχανημάτων και
αυτοκινήτων ολόκληρου του Δήμου, με
πρωτεργάτες τον κ. Δήμαρχο, τον επί των
Οικονομικών Αντιδήμαρχο κ. Λουκά
Αναγνωστόπουλο και την Αντιδήμαρχο
Περιβάλλοντος κ. Μαρία Ανδρεοπούλου.
Αν
νομίζει ότι θα κατασπαταλήσει ποσά (
όχι από δικά του χρήματα ) για να κάνει
τον προεκλογικό του αγώνα, κάνει λάθος.
Και
ενώ έτσι διαγράφονται επί του παρόντος
οι εξελίξεις, μια αλήθεια
ικανή να μας ωθήσει να διακρίνουμε
ποιότητες και ευαισθησίες σε έναν κόσμο
που ‘χει χάσει την ταυτότητά του, είναι
και τα λόγια από Τα Μικρά
του Έψιλον του Οδυσσέα Ελύτη :
«
Μέσα στη θλίψη της απέραντης μετριότητας,
που μας πνίγει από παντού, παρηγοριέμαι
ότι κάπου, σε κάποιο καμαράκι, κάποιοι
πεισματάρηδες αγωνίζονται να εξουδετερώσουν
τη φθορά......».-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου