"Να μην ζούμε πεθαίνοντας, αλλά να πεθαίνουμε, ζώντας."
"Ήταν τ'απόγεμα του περα-σμένου Σαββάτου 11 του μηνός Ιούνη κι εκεί, στο Πολιτιστικό Κέντρο της Αμφίκλειας όπως το λένε, δεν έπεφτε καρφίτσα. Κι απ' όξω στεκόντουσαν κι άλλοι τόσοι, γιατί δεν τους αφήνανε να μπούνε μέσα, λόγω του κορωνοϊού, λέει. Ήταν μέσα η Μαρία και θα μίλαε για το βιβλίο με ποιήματά της, το "Σώμα του Χρόνου", όπως τό'χει ονομάσει. Σιμά της ήσανε και κάποιοι άλλοι, γνωστοί στον χώρο της λογοτεχνίας και της ποίησης, που θα μιλάγανε κι αυτοί για την Μαρία και το έργο της.
Στην Αμφίκλεια λοιπόν, στο Δαδί, γενέτειρα της Μαρίας εκείνο εκεί το Σάββατο, ήρθε κι έκατσε να ξαποστάσει μέσα σ' εκείνην εκεί την αίθουσα απ' τα παιδέματα της εποχής και την αναβροχιά του προβληματισμού και της ανθρώπινης έννοιας, η ποίηση, η καλή ποίηση. Αυτή που κάνει τον άνθρωπο να ξεχωρίζει, να έχει λόγο υπάρξεως και που τον προβληματίζει. Κι έκατσε αυτή η ποίηση σε μια γωνιά της σάλας, για να ευφρανθεί απ' τον καλό, τον πολύχρωμο κι επίκαιρο λόγο της Μαρίας. Της δικιάς μας, της ποιήτριας Μαρίας.
Τυχεροί όσοι βρεθήκανε εκεί. Κι ακόμα πιο τυχεροί όσοι μπορέσανε να νοιώσουν τις αγωνίες και τις πεθυμιές της Μαρίας. Από εκεί και οι λίγες φωτογραφίες.
Ας είναι καλοτάξειδο το βιβλίο σου Μαρία!"
Εξαιρετική παρουσίαση
ΑπάντησηΔιαγραφή