ΒΡΑΔΥ ΤΣΙΚΝΟΠΕΜΠΤΗΣ ΣΤΗΝ ΙΤΕΑ

Κατά το έθιμο

(Μονόλογος)

'' Καμμιά εικοσαριά είχαμε μαζευτεί στο σπίτι του Νίκου. Γνωστοί και φίλοι όλοι αναμεταξύ μας, καταλήξαμε εκεί μετά από μια περιπλάνηση σε στέκια, που όπως έλεγαν τ' αφεντικά τους, θα βάζανε φωτιές για να τσικνίσουν. Τσικνοπέμπτη σήμερα και το έθιμο απαιτούσε κάρβουνα, ψητά, κρασί και χορό.

Μια άσκοπη περιπλάνηση ήτανε τελικά, γιατί καταφέραμε να βραχούμε περιφερόμενοι στα μαγαζιά και τα στέκια που θα έβαζαν έξω φωτιές, αλλά δυστυχώς η βροχή τα χάλασε όλα.

Και νάταν τίποτε χειμωνιάτικο νερό, να πείς εντάξει, Μάρτιος είναι ακόμα. Όμως ετούτο το νεράκι, ήτανε σαν νάπεφτε από ποτιστήρι με μικρές τρύπες : λιγοστό, ρυθμικό κι επίμονο. Τα χάλασε όλα.

Ούτε η φωτιά στην πλατεία Θεάτρου, ούτε στα παραλιακά μαγαζιά, ούτε στους συνοικισμούς έγιναν. Ποιός να κάτσει μέσα στο λιανόβροχο και να ψήνει χορεύοντας;...

Και βέβαια, το έθιμο της κρεατοφαγίας, μεταφέρθηκε μέσα στις αίθουσες των μαγαζιών και των Κέντρων, ενώ και ο τζερτζελές με τα ντυμένα μασκαράδες πιτσιρίκια κι αυτός περιορίστηκε μέσα σε δωμάτια σπιτιών κι ανάμεσα σε τοίχους Ταβερνών.

Τσικνοπέμπτη σήμερα. Κι όσοι δεν θελήσαμε να μπούμε μέσα σε μαγαζί, αφού συνεννοηθήκαμε μεταξύ μας, μαζευτήκαμε στο σπίτι του Νίκου. Ο καθένας έφερε τα κουμάντα του από το σπίτι του και το ζεστό σπίτι που μας φιλοξενούσε, γιόμισε με λουκάνικα, προβατίνα, πίττες και χαμόγελα. Το δε κρασί, έκανε τα λαρύγγια μετά από λίγο να λευτερωθούν κι η συζήτηση γρήγορα να γίνει μια εγκάρδια οχλοβοή.

Η υγρασία στον αγέρα απ' έξω, θόλωνε τα τζάμια και τα φώτα από τις κολώνες στους δρόμους της πόλης.  Κι όσο και να προσπαθούσε η ξεψυχισμένη βροχή να σταματήσει, εν τούτοις σαν κάτι να μην την άφηνε. Διαλείμματα έκανε, μα το μονότονο και λιγοστό κατέβασμα του νερού από τον νυχτερινό ουρανό, δεν σωνόταν. Μαζί δε με την κάπνα από τα τζάκια και τις ψησταριές, η πόλη φαινόταν σαν ένας μεγάλος βωμός, που απάνω στην φωτιά του είχαν απλωθεί τα σφάγια για την τέρψη Θεών κι ανθρώπων.

Η Ιτέα, όπως κι ολόκληρη η Φωκίδα, είχε μετατραπεί ετούτο το βράδυ, σε ένα τεράστιο θυσιαστήριο, όπου η παράδοση και το έθιμο, ευλογούσαν το ροδοκοκκίνισμα του χοιρινού και του αρνίσιου κρέατος, απάνω στα κάρβουνα...

Περίσσευαν τα πειράγματα, τα χαμόγελα και η καλή διάθεση. Μια ζεστή παρέα ανθρώπων, σ' ένα φιλόξενο σπίτι, βράδυ Τσικνοπέμπτης στην Ιτέα. Σε πείσμα του καιρού, των δανειστών και των ''αρμοδίων''.

Χρόνια Πολλά! Καλή Σαρακοστή και καλή Ανάσταση να έχουμε, όλοι εμείς οι σπαρμένοι σε όλον τον κόσμο Έλληνες... ''