ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ "ΧΡΩΜΑΤΑ" της Μαρίας

Μωβ

Σε μια μηδέν στιγμή
ο δρόμος ξενιτεύεται.
Αδειάζει ξάφνου
η δεξαμενή του χρόνου.
Απόνερα κι ενδύματα κενά.


Σιωπούν αισθήματα και λέξεις.
Σύννεφα
στρώνει μωβ η νύχτα
κι ένα τραγούδι
κόβεται στα δυό.

Αντίπερα,
η μέρα, μεθυσμένη,
χορεύει
στου ήλιου το ζεϊμπέκικο.

''XΡΩΜΑ ΑΥΡΙΟ''      Μαρία Σκουρολιάκου