ΕΝΤΟΝΗ ΚΑΙ ΣΠΑΝΙΑ ΑΜΠΩΤΙΣ ΣΤΗΝ ΙΤΕΑ

"Ρήχι"

   Από εχθές το πρωΐ, άρχισε να παρατηρείται ένα φυσικό και περιοδικό φαινόμενο στην παράκτια γραμμή ολοκλήρου του κόλπου της Ιτέας. Είναι η απόσυρση, το “τράβηγμα” της θαλάσσης προς τον Νότο, με αποτέλεσμα την αποκάλυψη του βυθού της στις περιοχές με αβαθή ύδατα. Και βεβαίως, όσον πιο έντονο είναι το φαινόμενο, τόσον προς τα ενδότερα αποσύρεται η θάλασσα, μετατρέποντας τα εγγύς της χερσαίας ζώνης τμήματα του βυθού της, σε επιφάνειες, ίσες ή υψηλότερες από το επίπεδο της θαλάσσης.
Είναι αυτό το οποίο στην περιοχή μας αποκαλούμε “ρήχι”. Και το οποίο σε συνδυασμό με την πλημμυρίδα (μπασιά) δημιουργούν το περιοδικό φαινόμενο της παλίρροιας.

   Σήμερα το πρωΐ όμως, το “ρήχι” είχε μεγιστοποιηθεί, με την επιφάνεια της θαλάσσης να έχει κατέβει πάρα πολύ, δημιουργώντας τρόπον τινά, μια πρόσθετη λουρίδα γης (ανάλογα με το βάθος), ανάμεσα από την ήδη υπάρχουσα ακτογραμμή και την θάλασσα. Και αυτό να είναι ορατό από την παραλία στα “Βραχάκια” της Κίρρας, έως τον κολπίσκο της “Καμιώτισσας”. Ιδιαίτερα έντονο όμως ήταν στις περιοχές με αβαθή ύδατα, όπως η παραλία του Αγίου Ιωάννου και της Αρμυρόβρυσης στην Κίρρα, εμπρός από το “Nafsika Beach” και στην Αγκάλη. 

 Οι δε φωτογραφίες τις οποίες δημοσιεύουμε, είναι από την περιοχή του “Τροκαντερό”, με την θάλασσα να έχει αποσυρθεί περί τα 50 μέτρα.

Οι Ιτιώτες περιπατητές στην προκυμαία της πόλεως, παρατήρησαν ότι η στάθμη της θαλάσσης, έχει υποχωρήσει πάρα πολύ, δίνοντας την εντύπωση ότι ο μώλος έχει ...ψηλώσει κατά ένα μέτρο περίπου, γεγονός το οποίο ακόμη και οι παλαιότεροι δεν ενθυμούνται να έχει επαναληφθεί. Ακόμη και όταν, πριν να γίνουν οι εργασίες εκβαθύνσεως του λιμένα προκειμένου να επεκταθεί ο μώλος, ήταν σύνηθες με το “ρήχι”, να εμφανίζεται ο αμμώδης βυθός στην ανατολική πλευρά του μώλου (εμπρός από τα σημερινά καταστήματα “Μουράγιο” και “X-large”).

  

  Οι αλλαγές στις “συνήθειες” του πλανήτη μας, είναι εμφανείς. Ελπίζουμε μόνον αυτές οι νέες προτιμήσεις του, να αργήσουν ...πάααααρα πολύ στην προσπάθειά τους στο να εγκατασταθούν και στην περιοχή μας, αφήνοντάς μας να ζήσουμε απρόσκοπτα για τα επόμενα 6-7 εκατομμύρια έτη.  Μας φθάνουν.  Όσοι προλάβουμε βέβαια...