Μικρασια(σ)τισμός...
Ο
Σύλλογος των ελκόν- των την καταγωγή από
την Μικρά Ασία, επραγ-ματοποίησε εχθές
το βράδυ στην Ιτέα, την καθιερωμένη
ετήσια εκδή-λωσή του, εις ανάμνηση του
‘’ερχομού’’ των προσφύγων στην πόλη,
κατά τον Οκτώβριο του 1922.
Ο
Σύλλογος της μνήμης λοιπόν, με τα μέλη
του Δ.Σ. να προσπαθούν ακούραστα να
διατηρήσουν χωρίς θάμπος τις μνήμες
από τις αλησμόνητες πατρίδες,
οργάνωσε αυτήν την όμορφη εκδήλωση, η οποία έλαβε χώραν στο ‘’Κυριακοπούλειο’’, παρουσία μελών και φίλων του Συλλόγου. Όπου και μετά από την συνοπτική ιστορική αναδρομή-πρόλογο, της ελεύσεως των ξεριζωμένων από τις αιώνιες πατρογονικές τους εστίες στην Ιτέα, ακολούθησε η προβολή εικόνων συνοδεία περιγραφής από μέλος του Δ.Σ., κατά την οποία, τα ‘’μάτια της καρδιάς’’ αντίκρισαν ξανά, τις ρίζες της φυλής από τα βάθη των αιώνων, να παρελαύνουν εκκινώντας από τον Πόντο, την Καππαδοκία, την Λυκία και την Ιωνία και να καταλήγουν στα βόρεια παράλια του Κορινθιακού κόλπου.
οργάνωσε αυτήν την όμορφη εκδήλωση, η οποία έλαβε χώραν στο ‘’Κυριακοπούλειο’’, παρουσία μελών και φίλων του Συλλόγου. Όπου και μετά από την συνοπτική ιστορική αναδρομή-πρόλογο, της ελεύσεως των ξεριζωμένων από τις αιώνιες πατρογονικές τους εστίες στην Ιτέα, ακολούθησε η προβολή εικόνων συνοδεία περιγραφής από μέλος του Δ.Σ., κατά την οποία, τα ‘’μάτια της καρδιάς’’ αντίκρισαν ξανά, τις ρίζες της φυλής από τα βάθη των αιώνων, να παρελαύνουν εκκινώντας από τον Πόντο, την Καππαδοκία, την Λυκία και την Ιωνία και να καταλήγουν στα βόρεια παράλια του Κορινθιακού κόλπου.
Παρακολούθησαν ξανά τον τρόπο, σύμφωνα
με τον οποίον, η ευμάρεια, ο πολιτισμός
και η ιστορία, όταν περνούν από το
μαχαίρι, μοιράζουν στους ανθρώπους
ανείπωτο πόνο και μετατρέπουν την χαρά
της ζωής σε εξαθλίωση και κατατρεγμό.
Κι όσοι εχθές, όπως κι τόσες άλλες φορές
κατά τις οποίες ο Σύλλογος της μνήμης,
αναβιώνει το χαμένο και αλησμόνητο
παρελθόν, όσοι εχθές λοιπόν έβλεπαν με
τα ‘’μάτια της καρδιάς’’, θα έπρεπε
να ένοιωθαν και τα φτερουγίσματα της
ψυχής τους, να προσπαθούν να ‘’διώξουν’’
έξω από τα στήθη τους, τον πόνο της
απώλειας. Όσοι...
Μεγαλώσαμε,
απομακρυνθήκαμε από τις ημέρες του
κακού και είμαστε πια η τρίτη και τετάρτη
γενιά η ριζωμένη πια στην Φωκίδα. Εγίναμε αστοί. Κι η
νοσταλγία μαζί με τις αναμνήσεις από
την ανατολική Ελλάδα, από την μάνα Μικρά
Ασία, ‘’στρογγύλεψαν’’, έγιναν επέτειοι
και αφορμές για εκδηλώσεις με δωρεάν
‘’κέρασμα’’, εκδρομές και βασιλόπιττα.
Μαζέψαμε
τις φωτογραφίες με τα ‘’γερόντια’’
σε κάποια συρτάρια του σπιτιού μας και
‘’βουλιάξαμε’’ στον καναπέ της
νοθευμένης καθημερινότητός μας, με τον
‘’μικρασιατισμό’’ μας να μοιάζει όλο
και περισσότερο, ωσάν ένταξη σε Αθλητικό
Σωματείο, παρά ως παρακαταθήκη και
κιβωτός αξιών, πολιτισμού και ζωής.
Και
ήσαν λίγοι οι Μικρασιάτες εχθές το βράδυ
στο ‘’Κυριακοπούλειο’’, παρ’ ότι ως
μέλη του Συλλόγου είναι εγγεγραμμένοι
πάρα πολλοί.
Την
εκδήλωση όμως ετίμησαν με την παρουσία
τους και την εκόσμησαν με την φωνή τους,
τα μέλη της Ενώσεως Μικρασιατών Θήβας,
με την χορωδία τους να αποδίδει υπέροχα
τραγούδια και σκοπούς της Μικράς Ασίας.
Ο δε πρόεδρος αυτής της Ενώσεως, μετέφερε
με όμορφο αφηγηματικό τρόπο στον
χαιρετισμό του, προσωπικές εμπειρίες
και βιώματα, των στην Θήβα εγκατεστημένων
Μικρασιατών.
Όμορφες
στιγμές, με την συγκίνηση να ποτίζει
τις άνυδρες αναμνήσεις...
Το
σχετικό κέρασμα όμως, όπως πάντα, έκλεισε
την όμορφη εκδήλωση. Με τον μελωμένο
λουκουμά, να γλυκαίνει άπαντες.
Σήμερα
το πρωΐ, στην εκκλησία της Μεταμορφώσεως
στην Ιτέα, ετελέσθη και το καθιερωμένο
μνημόσυνο, για τους εκλιπόντες Μικρασιάτες,
κλείνοντας με αυτόν τον τρόπο, το διήμερο
αφιέρωμα στον ‘’ερχομό’’ των προσφύγων
στην πόλη μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου