ΠΑΣΧΑ ΣΤΗΝ ΙΤΕΑ

Πάσχα ήταν...

 

    Κατά το έθιμο. Με την φωτιά από κλήματα επάνω στον δρόμο και με τους οβελίες παρατεταγμένους τον έναν δίπλα στον άλλον, να περιστρέφονται αποκτώντας χρώμα και γεύση, ενώ η ημέρα αυτή να είναι η αφορμή για συνεύρεση και κοινωνία των ανθρώπων. Των τριγύρω από το ''θυσιαστήριο'' κατοίκων.

Πάσχα στην Ιτέα, εν έτει 2016.

    Βέβαια, οι καιροί και οι εποχές άλλαξαν, παρασύροντας μαζί και τις συνήθειες. Και ότι ζούσαμε πριν από 20-30 έτη σε ετούτον εδώ τον τόπο, να φαντάζουν σήμερα ως μακρινό παρελθόν, χωρίς όμως να είναι. Με την μικρότερη τότε Ιτέα μας, να μην έχει καθαρόν τον ουρανό της το πρωΐ από τους καπνούς των κλημάτων στους λάκκους και τους περισσότερους δρόμους της, να είναι αδιάβατοι από τροχοφόρα, μιας και η κατάληψη του οδοστρώματος σε όλες τις γειτονιές από τους υπαίθριους ''βωμούς'', να είναι σχεδόν υποχρεωτική, εκφράζοντας με αυτόν τον τρόπο, την από αιώνων ανάγκη της ευχαριστίας των ανθρώπων για το αναστάσιμο μήνυμα της ημέρας.

   Υπήρξαν εποχές κατά τις οποίες αυτήν την ημέρα και μόνον στην Ιτέα, να ''αφιερώνονται'' στο έθιμο του οδο-ψησίματος, περισσότερα από 1.500 αμνοερίφια, με τον πληθυσμό της πόλεως σχεδόν να διπλασιάζεται. Ενώ οι χοροί και τα τραγούδια γύρω από τους λάκκους, να κρατούν έως τις απογευματινές ώρες. Με το πρόχειρα τοποθετημένο κοινό τραπέζι σε εκείνο το σημείο, να είναι κατάμεστο από τα πάσης φύσεως φαγώσιμα ''καλούδια'', εθελοντικές προσφορές από τις οικοκυρές της γειτονιάς.

   Αυτά όμως παλαιότερα. Τώρα οι ανάγκες και οι εποχές, εσμίκρυναν την έκταση του εθίμου, με αποτέλεσμα οι λάκκοι επάνω στο οδόστρωμα να έχουν περιορισθεί πάρα πολύ, οι μεταλλικές ψησταριές και τα κάρβουνα να έχουν αναλάβει σε πάρα πολλές γειτονιές το ψήσιμο του οβελία στις αυλές και στα πεζοδρόμια, ενώ το πασχαλιάτικο ''γλέντι'', δεν έχει πλέον την ένταση και το μέγεθος άλλων εποχών.

     

   Το έθιμο όμως, είναι έθιμο. Και ναι μεν στην συγκεκριμένη γειτονιά της φωτογραφίας μας, να μην υπάρχουν 25-30 σούβλες εν παρατάξει όπως παλαιά, περιστρεφόμενες επί ώρες από τους ιδιοκτήτες των, αλλά όμως το έθιμο υπάρχει, λειτουργεί και τηρείται. Και καλά κάνει.

    Έχουν αλλάξει οι εποχές και οι ανάγκες μας. Αλλά ως λαός, ποτέ δεν απαρνηθήκαμε αυτά τα οποία μας ''δένουν'' με το παρελθόν μας. Πολύ δε περισσότερο, τα έθιμά μας. Και είναι δυνατόν οι εκάστοτε συνθήκες να ''τροποποιούν'' αυτές τις εκφάνσεις της πολιτιστικής μας ιστορίας και κληρονομιάς, αλλά όμως πότε δεν θα είναι δυνατόν, να τις εξαφανίσουν.

Ακόμη και με την επιβολή των πάσης φύσεως Μνημονίων και Capital Controls.

Από την όμορφη σημερινή Ιτέα Φωκίδος, Χρόνια Πολλά σε όλους τους εντός και εκτός Ελλάδος Έλληνες!