''Κι εκείνος που αγάπησε, αύριο ν’ αγαπήσει''

       

         Του Αγίου Έρωτα

      Στο βιβλίο της Ελλάδας έχουμε το δικό μας πανάρχαιο θεό. Τον Έρωτα!

Το νεαρό γιο της Αφροδίτης και του Άρη,  που η μάνα του, από φθόνο στην πανέμορφη θνητή, την ψυχή,
που ξεπερνούσε την ομορφιά της, τον διέταξε να τη χτυπήσει με τα βέλη του, να τον αγαπήσει παράφορα και να πονέσει αγιάτρευτα από τα βασανιστήρια της θεάς. Στο τέλος νίκησε η ψυχή  κι έγινε αθάνατη  πλάι στον Έρωτα, γεννώντας την γλυκιά κόρη Ηδονή.

     Ο έρωτας, Άγιος θεός, χαρά της ζωής,  φωτιά που καίει  μαζί και εξαγνίζει. Ευλογία και τρέλα. Ευτυχία και πίκρα. Επικίνδυνος,  γιατί οι ψευδαισθήσεις του ξεγελούν. Οδυνηρός γιατί δοκιμάζει τον εγωισμό. Εφήμερος ως έρωτας και αιώνιος όταν μεταμορφώνεται σε αγάπη.

   Τραγουδισμένος σ’ όλους τους λαούς, ποτέ δεν θα πάψει να αποτελεί τη μεγαλύτερη πηγή έμπνευσης γιατί εδρεύει στην ψυχή και ορίζει τη ζωή μας.

                      ΕΡΩΤΑΣ !!

 «Ο έρωτας, όνομα ουσιαστικό πολύ ουσιαστικό ενικού αριθμού γένους ούτε αρσενικού ούτε θηλυκού γένους ανυπεράσπιστου».   ( Κική Δημουλά)

«Έτσι που μιλάς

 ανοίγεις τα όνειρα πέρα απ’ τα μάτια σου

σε πόλεις ελληνικές

και σε ταξίδια τραγουδιών

στον ήλιο και στο χιόνι

έτσι που μιλάς  σταματάς τα νερά

 κι ακούω το τρίξιμο του κόσμου»    (Δ.Καρατζάς)

   «Πριν απ ’τα μάτια μου ήσουν φως

πριν απ’ τον έρωτα, Έρωτας

κι όταν σε πήρε το φιλί Γυναίκα»    (Ο.Ελύτης)

  «Γυμνή στεκόταν η Αφροδίτη. 

Κι η Αθηνά ντυμένη πλάι της με δόρυ

 τις κοίταζα κι αναρωτιόμουν 

ποια τάχα  από τις δυο να’ ναι η πάνοπλη»      (Ι.Ευαγγέλου)

«Αύριο ν’ αγαπήσει όποιος δεν αγάπησε. Κι εκείνος που αγάπησε, αύριο ν’ αγαπήσει»      ( από ύμνο Ρωμαίου λογοτέχνη) 

Ανακαλύφθηκε το 1577 απ’ τον φιλόλογο Pierre Pithu.

© Σκουρολιάκου Μαρία