ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ (πολιτικές), ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ (οικονομικές), ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ (αριστερές). - (άρθρο)

ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΜΠΡΟΣ.

Γράφει ο Προκόπης Μπίχτας

Εδώ και έξη, περίπου, χρόνια οι πολιτικές των ελληνικών κυβερνήσεων έχουν περιοριστεί στο να εκφράζουν μόνο το χρηματικό (σε διάκριση από το χρηματιστικό) κεφάλαιο, καθώς και μια μερίδα της κοσμοπολίτικης αστικής τάξης που έχει συνυφάνει τα συμφέροντά της με το εγχώριο και διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα. Μερικές, μόνο, από τις συνέπειες αυτών των πολιτικών είναι, στο εσωτερικό της χώρας, η καταστροφής της ελληνικής οικονομίας και του εργατικού δυναμικού, η μη αξιοποίηση ή το ξεπούλημα του πλούτου του υπεδάφους, η οικονομική,  πνευματική και ηθική εξαθλίωση του ελληνικού λαού και ο περιορισμός της δημοκρατίας.
Οι προηγούμενες κυβερνήσεις, η σημερινή και τα κόμματα που βρίσκονται σήμερα στο ελληνικό κοινοβούλιο, παρά τις, τυχούσες και επί μέρους «διαφωνίες» τους έχουν υποταχθεί στις εντολές αυτού του πλέγματος συμφερόντων και εφαρμόζουν πολιτικές που, ενώ πλουτίζουν τις ελληνικές και ξένες τράπεζες και αιμμοδοτούν τις χώρες του Βορρά, ιδίως την Γερμανία, πλήττουν βάναυσα τους εργαζομένους, τους αγρότες, τους μικρούς επιχειρηματίες, την μεσαία αστική τάξη, πολλούς από τους οργανικούς καπιταλιστές, ακόμα και σημαντικότατα τμήματα της μεγαλοαστικής τάξης που θέλουν να ανταγωνιστούν τους ξένους «αδελφούς» τους, καθώς και τμήματα του κοσμοπολίτικου κεφαλαίου που, παρά την διεθνή δράση τους, έχουν ανάγκη από μια κρατική πολιτική που να τους ευνοεί στον διεθνή ανταγωνισμό.

Αυτές οι πληττόμενες δυνάμεις αποτελούν την αντικειμενική βάση για τη δημιουργία ενός μετώπου που θα τις εκφράζει μέσα από ένα πρόγραμμα με κοινούς στόχους.

Μερικά από τα βασικά θεμελιώδη συστατικά μιας νέας προγραμματικής προσπάθειας θα πρέπει να είναι:

Η έξοδος από τα μνημόνια.

Η διαγραφή του δημόσιου χρέους, μαζί με τη διαγραφή και τη γενναία ρύθμιση των ιδιωτικών χρεών, πρώτα απ' όλα των πιο αδυνάτων.

Η εθνικοποίηση – κοινωνικοποίηση των τραπεζών και ένας νέος αναπτυξιακός, παραγωγικός και κοινωνικός ρόλος τους.

Η εθνικοποίηση – κοινωνικοποίηση και ανασυγκρότηση των στρατηγικών δημόσιων επιχειρήσεων και ο τερματισμός των ιδιωτικοποιήσεων.

Ένα νέο απλό και δίκαιο φορολογικό σύστημα που θα καταργεί την φορολογική ασυλία των μεγάλων κερδών, των μεγάλων περιουσιών και των μεγάλων εισοδημάτων.

Η πλήρης επαναφορά των εργασιακών κατακτήσεων, και των Ελεύθερων Συλλογικών Διαπραγματεύσεων. Η στήριξη και αναβάθμιση μισθών, συντάξεων και του κοινωνικού ασφαλιστικού συστήματος.

Ένα νέο σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης με έμφαση στο διπλασιασμό, τουλάχιστον, των δημοσίων επενδύσεων και τον παραγωγικό επαναπροσανατολισμό και τη ρευστότητα με ευνοϊκότατους όρους στην οικονομία, πρώτα απ' όλα στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις.

Ένα τέτοιο μέτωπο θα πρέπει να διευρύνεται καθημερινά μέσα από την συνεχή, όλο και πιο ξεκάθαρη διαμόρφωση των στόχων του, της στρατηγικής και της τακτικής του και μέσα από καθημερινές πρακτικές που θα προωθούν αυτούς τους στόχους μέσα στον χειμαζόμενο ελληνικό λαό και θα επιτυγχάνουν την, όλο και μεγαλύτερη, συμμετοχή του έτσι ώστε η δύναμη των αριθμών να εκφραστεί μέσα από αυτή την πάλη.

Η δομική κρίση του καπιταλιστικού συστήματος βαθαίνει. Ο διεθνής ανταγωνισμός για την αναδιανομή των σφαιρών επιρροής οξύνεται κάθε  μέρα και περισσότερο. Η απελπισία, η φτώχεια, η ανασφάλεια ανάμεσα στους λαούς γιγαντώνονται μήνα με το μήνα και βδομάδα με τη βδομάδα. Η «παγκοσμιοποίηση» δείχνει το πραγματικό, βρωμερό της πρόσωπο, όχι μόνο στην «ράθυμη και μοιρολατρική» Μέση Ανατολή και την Αφρική «των καθυστερημένων αραπάδων», αλλά το δείχνει όλο και πιο ξεκάθαρα και στον «λευκό», «πολιτισμένο», «μορφωμένο» και «έξυπνο» ανεπτυγμένο κόσμο. Το αποδεικνύουν η στασιμότητα και η συνεχής, έστω και βαθμιαία υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου των «ξανθών, βόρειων λαών» και ο συνεχής, βαθμιαίος περιορισμός των δημοκρατικών θεσμών στις χώρες τους.

Ο κατήφορος προμηνύεται ακόμα μεγαλύτερος και πιο απότομος και για εκείνους τους λαούς ύστερα από τα πρόσφατα γεγονότα που έλαβαν χώρα στο Παρίσι και έχουν μεγάλες ομοιότητες με την καταστροφή των διδύμων πύργων στις ΗΠΑ. Οι συνέπειες αρχίζουν να φαίνονται. Ήδη η γαλλική κυβέρνηση ανακοίνωσε αλλαγές στο γαλλικό Σύνταγμα, δήθεν για να αντιμετωπίσει την τρομοκρατία. Ταυτόχρονα ανακοίνωσε την αποστολή του αεροπλανοφόρου «Σαρλ ντε Γκώλ» στη Μέση Ανατολή για να βοηθήσει, δήθεν, τις επιχειρήσεις εναντίον του ισλαμικού κράτους, το οποίο η ίδια εξέθρεψε και όπλισε μαζί με άλλους, όπως είχε αποκαλύψει δημοσίευμα της Le Monde ήδη από το 2014.

Η ελληνική κυβέρνηση δια στόματος πρωθυπουργού έσπευσε να ταυτιστεί με το πολεμοχαρές διάγγελμα του Ολάντ, έστω κι αν δεν μπορεί να υπολογίσει ούτε καν τον ΦΠΑ.

Η Ελλάδα βρίσκεται στο επίκεντρο απάνθρωπων νεοφιλελεύθερων πολιτικών και γεωπολιτικών εξελίξεων, δηλαδή φτώχειας και πολέμων. Ο λαός της αντιμετωπίζει πολλούς και πολυποίκιλους κινδύνους. Όλοι, δεξιοί, αριστεροί, κεντρώοι πλήττονται το ίδιο από τις απάνθρωπες πολιτικές του νεοφιλευθερισμού. Όλοι οι, στοιχειωδώς, λογικοί και ρεαλιστές άνθρωποι έχουν καταλάβει ότι η επιλογή της ατομικής διεξόδου και του ωχαδερφισμού δεν ισχύει και δεν ίσχυσε ποτέ. Ο μοναδικός τρόπος αντίδρασης και δράσης, η μοναδική λύση είναι ο πολιτικός αγώνας και η συμμετοχή στη διαμόρφωση ενός πλατιού, μαζικού, ριζοσπαστικού μετώπου Λαϊκής Ενότητας που θα εκφράζει τα συμφέροντα των πολλών.

ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΜΠΙΧΤΑΣ