ΕΥΧΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΤΕΑ ΣΤΟΝ ΑΘΑΝΑΣΙΟ ΔΙΑΚΟ

Αϋπνίες

   “...Σαν νάθελε να μην τελέ- ψει ετούτη εδώ η ζεστή νύχτα. Μ’ ένα φεγγάρι νάχει σκαρφαλώσει ίσαμε τα παρά λίγο μισά τ’ ουρανού και με την θάλασσα να πολεμάει να βρεί πλευρό για να ησυχάσει. Δεν με χώραε άλλο η παραλία κι είπα να κονακέψω μπάς και βαρύνουν καμμιά στάλα τα βλέβαρά μου κι αποκάμω γι’ απόψε.

   Άνοιξα το μαραφέτι να χαζέψω λίγο με τον υπόλοιπο και πάνω στο γυαλί στριμωγ- μένονε κόσμο, θέλοντας να περάσει λίγο ετούτη η ώρα,
μα κι εκείνο δεν με φχαρίσταε και τόκλεισα. Όλα μου φταίγανε κι η ζέστα μαζί με την ησυχία, μου κάνανε ετούτη εδώ την φορτωμένη με τόσες έννοιες νύχτα, ακόμα πιο δύσκολη. 

Σαν τέλος, θέλησα να ρίψω μια ματιά στο διαδίκτυο, να στείλω καμμιά καληνύχτα σε κανέναν φίλο, ταλαιπωρώντας τα μάτια μου κι ελπίζοντας να αποζητήσω γρήγορα τον ύπνο και να ησυχάσω.

   Και τότες, έπεσα πάνω στον Μαστροκωστόπουλο από τον Αθανάσιο Διάκο, που το γλέντι που γινότανε στο “Μετερίζι” του, τόβγαλε στο αέρα ζωντανά. Με την παρέα που χόρευε, να στηρίζει τον μπροστάρη του κύκλου, κάτω απ’ τους ήχους του κλαρίνου, που λάλαε τον εθνικό χορό της Ρούμελης, τον Τσάμικο.

“Ήλιε που βγαίνεις το πρωΐ...” φωνάζανε τα μεγαφωνάκια στον υπολογιστή κι όσο τηρούσα τους νοματαίους που χορεύανε, τόσο μου έφευγε η νύστα. Και την ανατριχίλα από τον ήχο του κλαρίνου, την ένοιωθα μέχρι τα ακροδάχτυλά μου, ενώ η πλατεία εμπρός από το μαγαζί στον Αθανάσιο Διάκο, είχε μετακομίσει, είχε έρθει κι είχε πλημμυρίσει την κάμαρά μου.

  Σήκωσα το βλέμμα μου κατά τον τοίχο απέναντι, μα έβλεπα μέσα στο μισοσκόταδο μονάχα βιβλία, κάτι ζωγραφιές και το κρεββάτι μου. Κι ας αισθανόμουνα τον ήχο απ’ το κλαρίνο να περνάει μέσα στις φλέβες μου και να κυλάει ζευγαρωμένος με το αίμα μου, δραμώντας κατά την καρδιά μου...

   Δύσκολη ετούτη η βραδιά. Κι ο Μαστροκωστόπουλος, την έκανε φευγάτη. Την φόρτωσε με την δροσιά των Βαρδουσίων, την έντυσε με την ομορφιά του χωριού του και της έδωσε το νόημα με το ελληνικό και παραδοσιακό γλέντι. Ακόμα και για αυτούς που δεν ήσαν τώρα εκεί στο μαγαζί του, μαζί του.

Κι έχει ένα φεγγάρι απόψε, σαν Ήλιο... "