ΣΤΡΩΜΗ : ΤΙΜΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ

Όπως έπρεπε

    Με απλότητα, με συμμετοχή και με επίγνωση της ιστορικής στιγμής, μέσα σε ένα μοναδικό Ρουμελιώτικο περιβάλλον, με την ελάτη να είναι η κυρίαρχος μέσα σε εκείνον τον κατακλυσμό του πρασίνου, επραγμα- τοποιήθησαν την παρελθούσα Κυριακή 3-7-2016, οι επετειακές εκδηλώσεις, σε ανάμνηση της συναντήσεως όλων των αντιστασιακών δυνάμεων, λίγο πιο έξω από την Κοινότητα της Στρώμης.

Με έναν ήλιο κυρίαρχον επάνω από τις βόρειες πλαγιές της Γκιώνας και με την θερμοκρασία εκείνης της ημέρας, να αρνείται να καταδείξει τον πιό θερμό μήνα του έτους.

Σε μια τοποθεσία όπου, η σιγή είναι απόλυτος και η ελευθερία της σκέψεως και του βλέμματος του επισκέπτη, να μην αποκλείει την εμφάνιση ανάμεσα από τα δένδρα του δάσους, αέρινων Ναϊάδων, Μουσών και Μαινάδων, καδιωκομένων από τον τραγοπόδαρο θεό, τον Πάνα... Τέτοια υποβολή.

   Ήταν 25 Νοεμβρίου του 1942, όταν οι κάποιοι ''σαμποτέρ'' αξιωματικοί των συμμάχων, κατάφεραν να πέσουν νύκτα με αλεξίπτωτα στην περιοχή της Στρώμης και να συναντηθούν με τους επικεφαλής των δυο μεγάλων αντιστασιακών ομάδων-στρατών, του ΕΛΑΣ και του ΕΔΕΣ.

 

Όλοι τους παρέμειναν για 40 ημέρες σε μια σπηλιά στην θέση Κρύα Βρύση, η οποία από τότε μετονομάσθη ''Σπηλιά της Εθνικής Αντίστασης''.

Το αποτέλεσμα εκείνης της συνεργασίας, το οποίον προήλθε μετά από την συνάντηση όλων αυτών στην σπηλιά της Στρώμης, είναι γνωστό : Η ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου.

  Το πρωί ετελέσθη δοξολογία στην εκεί κοντά ευρισκόμενη εκκλησία της ''Παναγίας της Στρωμί- τισσας'' (θέση Ράχη) και στην συνέχεια οι καταθέσεις στεφάνων και η απόδοση τιμών στην είσοδο της σπηλιάς.

Κατόπιν, όλοι οι κάτοικοι της Στρώμης, μαζί με τους επισκέπτες από όμορες Κοινότητες και τους καλεσμένους της Δ.Ε. Καλλιέων, απήλαυσαν ρουμελιώτικα εδέσματα, καλό κρασί και παραδοσιακούς χορούς από τα παιδιά του Πολιτιστικού Συλλόγου Πολυδρόσου, κάτω από τους τεράστιους κλώνους του πλατάνου, στην πλατεία της Κοινότητος.

Όμορφη οργάνωση, με την πρέπουσα απόδοση τιμής στην ιστορική στιγμή. Και με όλους τους παρευρεθέντες εκεί, εκόντες άκοντες, να συμμετέχουν στην διατήρηση της εθνικής μνήμης.

 

Εκεί, στην πανέμορφη και καταπράσινη Στρώμη. Σε μια Κοινότητα ''καταδικασμένη'', να ''τηράει'' για πάντα την Οίτη, ακουμπισμένη όμως, στην ασφάλεια της βορινής κι ελατοσκέπαστης αγκαλιάς της Γκιώνας.