Ανακοίνωση της ΤΕ Φωκίδας του ΚΚΕ για τις εξελίξεις στα μεταλλεία βωξίτη της εταιρίας «Ευρωπαϊκοί Βωξίτες ΑΕ»
Οι τελευταίες εξελίξεις στα μεταλλεία βωξίτη επιβεβαιώνουν το γεγονός ότι
εργοδοσία και κυβέρνηση (κράτος) πάνε χέρι χέρι όταν πρόκειται για τη σφαγή των
εργασιακών δικαιωμάτων. Εδώ και πάνω από ένα χρόνο η διεύθυνση της εταιρίας
έχει αρχίσει να ξηλώνει ένα-ένα τα δικαιώματα των εργατών.
Οι απολύσεις δίνουν τη σκυτάλη στις μειώσεις μισθών, στην καταστρατήγηση του 8ωρου-5ημερου και στην καταπάτηση και των πιο στοιχειωδών κανόνων υγείας και ασφάλειας της εργασίας. Το τσάκισμα των δικαιωμάτων συνοδεύεται από την εργοδοτική τρομοκρατία. Οι εκβιασμοί προς τους εργαζόμενους είναι συνεχείς με κυριότερο μέσο την απειλή της απόλυσης. Γι αυτό τα περί «δημοκρατίας» που επικαλείται η κυβέρνηση ότι επήλθε στην κοινωνία μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ δεν αγγίζουν τους εργασιακούς χώρους όπου η εργοδοτική τρομοκρατία καλά κρατεί, εκεί δηλαδή που η εκμετάλλευση χτυπά κόκκινο προσφέροντας αμύθητα κέρδη. Με περίσσιο θάρρος οι εργοδότες παίρνουν πίσω μια μια τις κατακτήσεις της εργατικής τάξης, θάρρος που αντλούν από το γεγονός ότι η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι ταγμένη να τους υπηρετεί όπως ακριβώς έκαναν και οι προηγούμενες. Το ίδιο συμβαίνει και με την εργοδοσία των μεταλλείων όπου παραβιάζει συνεχώς την εργατική και μεταλλευτική νομοθεσία γνωρίζοντας ότι επί της ουσίας δεν θα έχει καμία κύρωση. Αποτελεί όμως πρόκληση και κοροϊδία προς τους εργαζόμενους να ισχυρίζεται η κυβέρνηση ότι στέκεται στο πλευρό τους. Το κάνει για να καλλιεργήσει τον εφησυχασμό και την αναμονή για κάποια θετική εξέλιξη. Τον ίδιο ρόλο έχει αναλάβει και ο βουλευτής του νομού, σπέρνοντας αυταπάτες, την ίδια ώρα που η κυβέρνησή του ετοιμάζεται να περάσει μέτρα που αφορούν την απελευθέρωση των απολύσεων, τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, την κατάργηση επί της ουσίας των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, αλλά και νέες μειώσεις μισθών. Πρόκειται για μέτρα που ορισμένα από τα οποία η εργοδοσία των μεταλλείων λειτουργώντας σαν «λαγός» έχει ήδη αρχίσει να εφαρμόζει εδώ και ένα χρόνο.
Οι απολύσεις δίνουν τη σκυτάλη στις μειώσεις μισθών, στην καταστρατήγηση του 8ωρου-5ημερου και στην καταπάτηση και των πιο στοιχειωδών κανόνων υγείας και ασφάλειας της εργασίας. Το τσάκισμα των δικαιωμάτων συνοδεύεται από την εργοδοτική τρομοκρατία. Οι εκβιασμοί προς τους εργαζόμενους είναι συνεχείς με κυριότερο μέσο την απειλή της απόλυσης. Γι αυτό τα περί «δημοκρατίας» που επικαλείται η κυβέρνηση ότι επήλθε στην κοινωνία μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ δεν αγγίζουν τους εργασιακούς χώρους όπου η εργοδοτική τρομοκρατία καλά κρατεί, εκεί δηλαδή που η εκμετάλλευση χτυπά κόκκινο προσφέροντας αμύθητα κέρδη. Με περίσσιο θάρρος οι εργοδότες παίρνουν πίσω μια μια τις κατακτήσεις της εργατικής τάξης, θάρρος που αντλούν από το γεγονός ότι η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι ταγμένη να τους υπηρετεί όπως ακριβώς έκαναν και οι προηγούμενες. Το ίδιο συμβαίνει και με την εργοδοσία των μεταλλείων όπου παραβιάζει συνεχώς την εργατική και μεταλλευτική νομοθεσία γνωρίζοντας ότι επί της ουσίας δεν θα έχει καμία κύρωση. Αποτελεί όμως πρόκληση και κοροϊδία προς τους εργαζόμενους να ισχυρίζεται η κυβέρνηση ότι στέκεται στο πλευρό τους. Το κάνει για να καλλιεργήσει τον εφησυχασμό και την αναμονή για κάποια θετική εξέλιξη. Τον ίδιο ρόλο έχει αναλάβει και ο βουλευτής του νομού, σπέρνοντας αυταπάτες, την ίδια ώρα που η κυβέρνησή του ετοιμάζεται να περάσει μέτρα που αφορούν την απελευθέρωση των απολύσεων, τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, την κατάργηση επί της ουσίας των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, αλλά και νέες μειώσεις μισθών. Πρόκειται για μέτρα που ορισμένα από τα οποία η εργοδοσία των μεταλλείων λειτουργώντας σαν «λαγός» έχει ήδη αρχίσει να εφαρμόζει εδώ και ένα χρόνο.
Οι εργαζόμενοι στα μεταλλεία δεν πρέπει να πέσουν θύματα των αυταπατών που
σπέρνει κυβέρνηση. Πρέπει να πιστέψουν ότι ο δικός τους αγώνας, ο κοινός αγώνας
με το ταξικό εργατικό κίνημα, το ΠΑΜΕ μπορεί να φέρει αποτελέσματα. Κοινός
αγώνας για να αποκρούσουν τη νέα επίθεση που ετοιμάζουν κυβέρνηση και
μεγαλοεπιχειρηματίες, αλλά και για να διεκδικήσουν τις τεράστιες απώλειες που
έχουν υποστεί τα τελευταία χρόνια. Χρειάζονται τέτοιο πλαίσιο πάλης που θα έχει
γνώμονα τις δικές τους σύγχρονες ανάγκες, ανάγκες που σε καμία περίπτωση δεν
ταυτίζονται με τους στόχους της μεγαλοεργοδοσίας για ανταγωνιστικότητα,
ανάκαμψη κερδών όσο και αν προσπαθούν να πείσουν όσοι εχθρεύονται τα εργατικά
δικαιώματα. Στόχος τους είναι να πείσουν τους εργάτες να παραιτηθούν από τις
δίκαιες διεκδικήσεις τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου