ΣΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ ''ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ'' ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΣ...

Μονόλογος

ενός ψηφοφόρου

  '' Θυμάσαι;  Τέτοιες μέρες ήσαν πέρυσι, όταν μαζευτήκαμε όσοι θέλαμε να φύγει το καθεστώς από τον τόπο μας κι ήρθαμε να σε ακούσουμε, να σε στηρίξουμε και να σε χειροκροτήσουμε.  Θυμάσαι;
Και δεν είμασταν λίγοι όσοι είχαμε μαζευτεί εκείνο το βράδυ του Γενάρη, μέσα στην Ταβέρνα της Άμφισσας, στις ''Αριστογεύσεις'' για την τελευταία σου ομιλία πρίν από τις εκλογές.  Θυμάσαι;


Κι αισθανόσουν καλά, ανάμεσα σε φίλους και συμπατριώτες σου, που είχαν έρθει για να σε δούν και να σου σφίξουν το χέρι και να σε ακούσουν να τους λές ότι δεν έχεις καμιά σχέση εσύ και το κόμμα σου, με όλα αυτά που χρόνια τώρα κρατάνε αλυσοδεμένο τον τόπο μας.  Τον τόπο σου.
Και πήρες το μικρόφωνο να μιλήσεις.  Κι η αδεξιότητά σου, σε πρόδιδε ότι δεν έχεις τον αέρα του πολιτικού-μικροφώνου.  Ότι δεν ήσουνα μεγαλωμένος και ταμένος με αυτά τα πράγματα.  Κι αυτό μου άρεσε, γιατί έβλεπα τον επιστήμονα, τον σεμνό και καλό άνθρωπο, να μην θέλει να με πείσει ότι ντέ και καλά, αυτός είναι γενημένος για σωτήρας μου.

Θυμάσαι πριν από ένα χρόνο, μέσα στις ''Αριστογεύσεις'', όταν θέλοντας να δείξεις ότι δεν είσαι ''μία απ' τα ίδια'', δεσμεύτηκες μπροστά σε όλους μας, ότι άμα εκλεγείς, άμα γίνεις κυβέρνηση και δεν τα καταφέρεις εσύ και το κόμμα σου, θα σηκωθείτε να πάτε στα σπίτια σας;  Το θυμάσαι;  Κι εγώ μαζί με όλους τους άλλους σε χειροκρότησα, γιατί πίστεψα ότι, να ρε παιδάκι μου, δεν είναι όλοι οι πολιτικοί ίδιοι.  Κάτι θα αλλάξει, κάτι πάει να αλλάξει.
Κι εσύ τότε, για να δείξεις ότι το εννοούσες, είπες το κάτι παραπάνω.  Ότι δηλαδή κουβαλάς μαζί σου, την ηθική της αριστεράς!...

Αυτό δεν μου άρεσε.  Γιατί πιστεύω και γνωρίζω ότι η ηθική είναι μία.  Δεν έχει χρώματα, δεν έχει προτιμήσεις, δεν διαμορφώνει άποψη ανάλογα με την καθημερινότητα, δεν έχει φίλους και πάνω από όλα, δεν είναι και δεν γίνεται ιδιοκτησία κανενός!  Ή είσαι ηθικός κατά πολιτισμό και κατά συνείδηση, ή δεν είσαι, σε όποια κοινωνική ομάδα κι αν ανήκεις.

Θεώρησα τότε ότι αυτή η υπερβολή σου, ήταν μόνο και μόνο για να δείξεις ότι η αριστερά στην οποία έλεγες ότι ανήκες, δεν έχει κρατήσει καθόλου την ''κουτάλα'' στα χέρια της, δεν έχει δώσει δικαιώματα για τέτοια πράγματα και ότι αυτό, το να μείνει ''καθαρή'' ακόμα κι αν κυβερνήσει, το θεωρείς αδιαπραγμάτευτο.  Για αυτό και τότε, εκείνο το βράδυ, απλά χαμογέλασα κι είπα ότι αυτός ο άνθρωπος, δεν μπορεί να λέει ψέμματα σε τόσον κόσμο.
Θυμάσαι;

Τι άλλαξε μωρέ μέσα σε 12 μήνες;  Τι χάλασε κι η γνώση η παλιά, έγινε ένα μάτσο χαρτιά γεμάτα ''ναι'', υπογραφές κι αποφάσεις;  Τι ήταν αυτό που έδιωξε από πάνω σου την αγάπη σου για τον τόπο μας και πιότερο, την έννοια σου για τους ανθρώπους του;... Τι έγινε η ''αριστερή'' ηθική σου;  Δεν σ' ενοχλεί καθόλου; Ή ακόμα κι εσύ, μορφωμένος άνθρωπος πιστεύεις ότι άμα εξαθλιωθούμε σαν κοινωνία, αν εξαφανισθούμε σαν κράτος κι αν γίνουμε ζήτουλες στους ευρωπαίους, τότε επιτέλους θα σωθούμε;...

Τι άλλαξε μωρέ...
Ή μήπως δεν θυμάσαι;

Σάββατο κοντογιορτή.  Και τότε, θα πρέπει να έρθεις και να μου πείς, να πείς σε όλους μας δηλαδή, γιατί δεν πήγες στο σπίτι σου, όταν κατάλαβες ότι η καθαρή ''αριστερή'' συνείδησή σου, μπατάρισε λίγο προς τα δεξιά.  Λίγο ή πολύ, περιμένω εσύ να το εξηγήσεις.  Κι αν το μπατάρισμά της, το έκανες από μόνο σου, σου το επέβαλαν, ή έλεγες ψέμματα.  Μόνο μην πείς ότι το έκανες για το καλό μου!... ''