...Χειμώνας είναι και θα έλθει.
Μια πόλη ''ταμμένη'' νά είναι όμορφη, μια πόλη γεννημένη να είναι το μήλον της Έριδος, για ''καλούς'' και για ''κακούς'', μια πόλη έρμαιο των ορέξεων της ''κηδεμονεύουσας'', γεμάτη ορίζοντες, χρώματα κι επιθυμίες. Η πόλη μας, η Ιτέα μας.
Σοροκάδες, ψυχρούλα και υγρασία. Και μ' έναν ουρανό, ο οποίος δεν γνωρίζει ακόμη, ποιο είδος συννεφιάς να ''φορέσει''. Μιας και η γή μας, δεν επρόλαβε να αφήσει στον αέρα την μοσχοβολιά της μετά από τις πρώτες στάλες της βροχής κι αμέσως ελάσπωσε, από την βιασύνη του εφετεινού Χειμώνα, να ''κοπιάσει'' στα μέρη μας.
Καλοκαίρι ήταν και επέρασε. Με τα Κρουαζιερόπλοια να λιγοστεύουν, με τις παραλίες να ερημώνουν και με τους υπαίθριους χώρους των παραλιακών καταστημάτων, να ''φυλλορροούν'' ωσάν τις ιτιές, από την πλημμύρα και την ζωντάνια του Ιουλίου και του Αυγούστου.
Καλοκαίρι ήταν και επέρασε. Με την καθημερινότητά μας νά κάθεται στον στρωμένο με κουρελού θρόνο της και με τις εντυπώσεις του καλοκαιριού να μας κάνουν υπερήφανους και ''υπερήφανους'', γιατί είμαστε κάτοικοι και κομμάτια αυτού του τόπου. Με την ''διαφεντεύουσα'' εξουσία να είναι ήσυχη, καθ' όσον οι ''αρμόδιοι'' έκαμαν το καθήκον τους και δεν εσταθήκαμε ούτε ετούτην την χρονιά ικανοί να ειπούμε ''άϊ σιχτίρ'' στην εξουσία-καπέλο, την οποίαν μας ''εφόρεσαν'', με Νόμους, Δελτία Τύπου και Θεσμικούς Επιτελάρχες.
Και τι δεν είδαν τα μάτια μας ετούτο το καλοκαίρι...
Ήλθεν η ώρα όμως για το ''μάζεμα'', για τις προετοιμασίες της κρύας και τόσον όμορφης εποχής, για την περισυλλογή μας, του τι είχαμε και του τι εχάσαμε.
Μας επήραν τα γραφεία και το προσωπικό, τις υπηρεσίες και την ανεξαρτησία μας, τα αυτοκίνητα και τις αποφάσεις και μας άφησαν μόνον την θάλασσα και τα απορρίμματα. Κι εμείς καμαρώνουμε, γιατί είμαστε το ''καπελλωμένο επίνειο'' μιας ανύπαρκτης αυτοκρατορίας και αρνούμαστε να δεχτούμε και να αντιδράσουμε, στο ότι είμαστε το λιμάνι της καρδιάς μας και του τόπου μας.
Χειμώνας είναι και θα έλθει. Καλώς να έλθει!
Και ας έχουμε κατά νου την τελευτώσα εποχή, μαζί με ότι μας άφησε. Κι αλίμονο, μαζί και με ότι μας άξιζε.
Καλόν Χειμώνα Ιτιώτες!...
Καλοκαίρι ήταν και επέρασε. Με τα Κρουαζιερόπλοια να λιγοστεύουν, με τις παραλίες να ερημώνουν και με τους υπαίθριους χώρους των παραλιακών καταστημάτων, να ''φυλλορροούν'' ωσάν τις ιτιές, από την πλημμύρα και την ζωντάνια του Ιουλίου και του Αυγούστου. Καλοκαίρι ήταν και επέρασε. Με την καθημερινότητά μας νά κάθεται στον στρωμένο με κουρελού θρόνο της και με τις εντυπώσεις του καλοκαιριού να μας κάνουν υπερήφανους και ''υπερήφανους'', γιατί είμαστε κάτοικοι και κομμάτια αυτού του τόπου. Με την ''διαφεντεύουσα'' εξουσία να είναι ήσυχη, καθ' όσον οι ''αρμόδιοι'' έκαμαν το καθήκον τους και δεν εσταθήκαμε ούτε ετούτην την χρονιά ικανοί να ειπούμε ''άϊ σιχτίρ'' στην εξουσία-καπέλο, την οποίαν μας ''εφόρεσαν'', με Νόμους, Δελτία Τύπου και Θεσμικούς Επιτελάρχες.
Ήλθεν η ώρα όμως για το ''μάζεμα'', για τις προετοιμασίες της κρύας και τόσον όμορφης εποχής, για την περισυλλογή μας, του τι είχαμε και του τι εχάσαμε.
Μας επήραν τα γραφεία και το προσωπικό, τις υπηρεσίες και την ανεξαρτησία μας, τα αυτοκίνητα και τις αποφάσεις και μας άφησαν μόνον την θάλασσα και τα απορρίμματα. Κι εμείς καμαρώνουμε, γιατί είμαστε το ''καπελλωμένο επίνειο'' μιας ανύπαρκτης αυτοκρατορίας και αρνούμαστε να δεχτούμε και να αντιδράσουμε, στο ότι είμαστε το λιμάνι της καρδιάς μας και του τόπου μας.
Χειμώνας είναι και θα έλθει. Καλώς να έλθει!
Και ας έχουμε κατά νου την τελευτώσα εποχή, μαζί με ότι μας άφησε. Κι αλίμονο, μαζί και με ότι μας άξιζε.
Καλόν Χειμώνα Ιτιώτες!...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου