ενός όμορφου δένδρου.
Μόνον θλίψη προκαλεί η εικόνα της ''κομμένης'' ιτιάς στην Μαρίνα Ιτέας. Ενός όμορφου δένδρου, του οποίου το όνομα, το μέγεθος και η περίοπτη θέση, δεν είχε συγκινήσει κατά τα φαινόμενα, τους υπευθύνους για την συντήρηση του πρασίνου σε εκείνο το σημείο. Ενός δένδρου-κοσμήματος για την κατα- ταλαιπωρημένη Μαρίνα, του οποίου την κορμοστασιά και τον ίσκιο, είχαν ζηλέψει πολλοί.
Προ 2 ετών, κατά την διάρκεια ενός καλοκαιρινού καύσωνα στην χώρα μας και ενώ το σύστημα ποτίσματος του πρασίνου ολόκληρης της Μαρίνας ελειτούργησε κανονικά, ανακουφίζοντας και δροσίζοντας όλα τα δένδρα και τους θάμνους στα παρτέρια της Μαρίνας, σε εκείνο το σημείο υπήρχε ένα πρόβλημα, με αποτέλεσμα η συγκεκριμένη ιτιά και τα γύρω δενδρύλια, να μαραζώνουν. Ειδοποιήθηκε το Λιμενικό Ταμείο, στην αρμοδιότητα του οποίου ήταν και το πότισμα των δένδρων εκεί, αλλά, αλλά... Όταν ήταν ήδη αργά, έγιναν προσπάθειες ποτίσματος με μεταφορά νερού, αλλά οι αμέσως επόμενες ζεστές ημέρες, ολοκλήρωσαν την καταστροφή. Το μεγάλο δένδρο, δεν ανέκαμψε ποτέ.
Φυτεύθηκαν γύρω του άλλες ιτιές, άρχισε να λειτουργεί το αυτόματο πότισμα και τα μικρά δένδρα μεγάλωσαν. Όμως, η μεγάλη κλαίουσα ιτιά, δεν εστάθη δυνατή για να ξαναβγάλει πράσινα φύλλα. Έμειναν επάνω της τα ξερά πλέον κλαδιά της και οι ''αρμόδιοι'' αποφάσισαν : Κοπή!
Δίδαγμα : Όταν καλλιεργούμε το πράσινο σε κοινόχρηστους χώρους και αδυνατούμε να προσφέρουμε τα στοιχειώδη για την επιβίωσή του, έχουμε την λύση της ευθανασίας. Απλά ''ξηλώνουμε'' ότι μαραίνεται!...
Προ 2 ετών, κατά την διάρκεια ενός καλοκαιρινού καύσωνα στην χώρα μας και ενώ το σύστημα ποτίσματος του πρασίνου ολόκληρης της Μαρίνας ελειτούργησε κανονικά, ανακουφίζοντας και δροσίζοντας όλα τα δένδρα και τους θάμνους στα παρτέρια της Μαρίνας, σε εκείνο το σημείο υπήρχε ένα πρόβλημα, με αποτέλεσμα η συγκεκριμένη ιτιά και τα γύρω δενδρύλια, να μαραζώνουν. Ειδοποιήθηκε το Λιμενικό Ταμείο, στην αρμοδιότητα του οποίου ήταν και το πότισμα των δένδρων εκεί, αλλά, αλλά... Όταν ήταν ήδη αργά, έγιναν προσπάθειες ποτίσματος με μεταφορά νερού, αλλά οι αμέσως επόμενες ζεστές ημέρες, ολοκλήρωσαν την καταστροφή. Το μεγάλο δένδρο, δεν ανέκαμψε ποτέ.
Φυτεύθηκαν γύρω του άλλες ιτιές, άρχισε να λειτουργεί το αυτόματο πότισμα και τα μικρά δένδρα μεγάλωσαν. Όμως, η μεγάλη κλαίουσα ιτιά, δεν εστάθη δυνατή για να ξαναβγάλει πράσινα φύλλα. Έμειναν επάνω της τα ξερά πλέον κλαδιά της και οι ''αρμόδιοι'' αποφάσισαν : Κοπή!Δίδαγμα : Όταν καλλιεργούμε το πράσινο σε κοινόχρηστους χώρους και αδυνατούμε να προσφέρουμε τα στοιχειώδη για την επιβίωσή του, έχουμε την λύση της ευθανασίας. Απλά ''ξηλώνουμε'' ότι μαραίνεται!...
Πριν 2 χρόνια αφέθηκαν να ξεραθούν ΟΛΕΣ οι κλαίουσες ιτιές της μαρίνας. Αυτή έκανε το λάθος να είναι πιο ανθεκτική από τις άλλες και μπόρεσε να επιζήσει μεχρι πριν λίγες μέρες που είχε την ίδια τύχη. Την ίδια τύχη που έχει και ολόκληρη η μαρίνα αφημένη στην εγκατάλειψη αλλά τουλάχιστον σε αυτη είναι δύσκολο να της κόψουν τον κορμό ή έστω τα κλαδιά αν και κάποιοι πολύ θα το ήθελαν.
ΑπάντησηΔιαγραφή